Μήπως ανήκετε και εσείς σε αυτούς που συχνά αναρωτιούνται «πώς πέρασε ο καιρός, πότε άλλαξε η εποχή» και γενικά θεωρείται πως ο χρόνος κυλάει γρήγορα, σαν τρεχούμενο νερό;
Υπάρχει η αίσθηση ότι στην κλεψύδρα η άμμος φαίνεται να τρέχει πιο γρήγορα στο τέλος, από όσο κυλούσε στην αρχή. Παρόμοια αντίληψη φαίνεται να έχουν και οι μεγαλύτεροι άνθρωποι, πού νομίζουν ότι η ζωή τους κυλάει με πιο μεγάλη ταχύτητα από εκείνη που νιώθανε στις νεαρές τους ηλικίες.
Mην ανησυχείτε, δεν είναι μόνο η δική σας ιδέα πως ο χρόνος τρέχει τόσο γρήγορα που δεν προλαβαίνετε να το συνειδητοποιήσετε. Από επιστημονικής άποψη, ο χρόνος φαίνεται πως περνάει πιο γρήγορα όταν μεγαλώνουμε, πιθανώς επειδή ο εγκέφαλός μας κωδικοποιεί μόνο νέες εμπειρίες και πληροφορίες κι όχι εκείνες τις οποίες ήδη γνωρίζουμε. Όσο πιο μικροί είμαστε, όλα φαίνονται καινούρια και ανυπομονούμε να ζήσουμε νέες καταστάσεις, ωστόσο όσο περνούν τα χρόνια βιώνουμε διαφορετικά τις νέες εμπειρίες, που είναι σαφώς λιγότερες.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η αίσθηση του χρόνου που διαθέτουμε είναι εσωτερική και υποκειμενική, με αποτέλεσμα σε ένα δεκάχρονο παιδί ο χρόνος να φαντάζει σαν ένα πολύ μακρύ διάστημα, ενώ ο ίδιος χρόνος για κάποιους μετά τα πενήντα να μοιάζει πιο σύντομος και πιο μικρός.
…η μονοτονία στην καθημερινότητα είναι η αιτία που οδηγεί τους μεγάλους ανθρώπους να θεωρούν ότι ο χρόνος γίνεται πιο μικρός.
Τα νεανικά χρόνια είναι συναρπαστικά, με το ανήσυχο πνεύμα να είναι πάντα σε επιφυλακή από τις πλούσιες και καινούργιες εμπειρίες.
Αντίθετα, όταν με το πέρασμα του χρόνου οι μέρες αδειάζουν από περιεχόμενο που προκαλεί η έλλειψη καινούργιων εντυπώσεων, ο χρόνος φαίνεται να συρρικνώνεται.
Πολύ πιθανό η αναπόληση των νεανικών αναμνήσεων να προκαλεί την εντύπωση ότι η συγκεκριμένη χρονική περίοδος ήταν μεγαλύτερη από άλλες μεταγενέστερες, όπου και είχαν πολύ λιγότερες αναμνήσεις.